AWIT bada plenong umahé Kapér katon sepi. Nang nduwur lawang jebul ana tulisan “Close the Door”. Sidul, Darto, uga Mas Jon kegugu maca tulisan kuwé.
Tekané jakwir-jakwir maring umah Kapér pancén sengaja. Masalahé awit malem lebaran kosih bada telung dina, WA jakwir-jakwir ora dibales-bales. Nang HP-né wong telu mégin contréng siji.
Jalaran bab kuwé, Mas Jon duwé inisiatif nekani umahé Kapér bareng Sidul karo Darto mbokata déwéké lagi mriyang. Barang anjog nang umahé Kapér, jebul nang nduwur lawang ana tulisan mau. Nék tulisan sing dipasang nang nduwur umahé Kapér diterjemahna maring bahasa Tegalerin, artiné “Kancingan lawang”.
“Kayong ana-ana baé Kapér. Bada-bada lawangé kancingan,” omongé Sidul.
“Embuh kuwé. Bocah selaga-lagané kayong ora peta!” timpal Darto.
Usut punya usut, jebulé Kapér lagi ndekem nang mushola cedek sawah. Sedeng bojoné nyisih maring wong tuwa.
“Bada-bada umah kancingan baé, dongéné ana apa, Pér?” takoné Sidul nalika wong telu nang adepané Kapér.
Kapér ora semaur. Pasuryané katon besem kayong laka semangaté.
“Trus maksudé énté némpélna tulisan “Close the Door” kuwé apa?” sambungé Darto. Sawetara kuwé, Mas Jon mégin durung angkat suara. Déwéké mung nyawang rainé Kapér kayong melasi nemen. Rasa-rasané ngandut hawa susah.
Suwé Kapér durung jawab pitakonan. Sauwisé didedes-dedes, akhiré tembé mujar omongan.
“Nyong njaluk maaf maring kowen kabéh. Sengaja nyong gawé tulisan “Close the Door” lan bojoné nyong tak kongkon nginep maring wong tuwané, sebab nyong kéder….”
“Kéder pimén, Pér?” senggak Sidil.
“Nyong ora duwé bekal kanggo ngadepi bada, Dul. Sedeng sedulur-seduluré nyong karo bojo pirang-pirang. Ponakan-ponakané nyong ya akéh. Ngadepi bab sing kaya kuwé, nyong kéder ngadepi bada. Sénggané pada teka kabéh. Saora-orané nyong kudu mecingi ponakan-ponakan. Sedeng pisankala olih waledan saka anaké enyong mung pacél karo sarung kanggo salat riaya. Lubar kuwé, langsung lawang tak témpéli tulisan “Close the Door”. Nyong wedi ketekan sedulur-sedulur,” omongé Kapér karo mbebes mili. Tembé bada kiyé, déwéké ngalami bab sing ora kepénak.
Krungu critané Kapér, matané Darto karo Mas Jon ngecembong bayu bening. Sedeng Sidul kaya biasané molai méwék-méwék. Wong siji kiyé sakalé jogrogé gedé duwur, tapi matané sokan nangisan angger krungu bab penderitaan. Paribasané, matané Sidul mata yuyu.
“Wis Pér, saiki kowen balik. Bojoné kowen uga dijak balik. Ora pantes bada-bada kowen ngendon nang mushola baé,” omongé Mas Jon kambén ngrogoh tas njukut cut sing pancéné wis disiapna kanggo Kapér.
Kapér nampa cut saka Mas Jon mata sing awité merkabak, dadi mbrebes mili. Amplop sing ditampa déwéké cukup kandel. Ditambahi maning karo cut saka Darto karo Sidul gedéné satus éwunan.
“Matur suwun kanggo kowen kabéh. Muga-mugaha kowen kabéh olih walesan rejeki sing gedéné ora kira-kira,” omongé Kapér karo nyikep jakwir-jakwiré.
“Wis Pér, saiki bojoné kowen disusul. Insya Allah duwit jakwir-jakwir bisa luwih kanggo mecingi ponakan-ponakan lan nggo badanan,” omongé Mas Jon nutup omongan. (*)
——-
*Lanang Setiawan*, novelis penerima hadiah sastra “Rancagé” 2011
Discussion about this post