PÉNGIN ngerti Mas Jon bisa lulus S2 jebulé cukup nganggo curut wadon? Darto, Sidul, karo Kapér krungu crita kaya kuwé saka Mas Jon ngerajug ora ketulungan. Anéh tapi nyata
“Lokén Jon?” takoné Sidul bener-bener éram.
“Kayong anéh.” Kapér nyambung omongané Sidul.
“Crita mau-mauné pimén, bisa énté lulus S2 nganggo jawaban curut wadon?” Darto ora kalah éram.
Wis wong telu jakwiré Mas Jon mbalang pitakonan, déwéké siap-siap njawabi omongané Sidul, Kapér, uga Darto. Tapi kaya biasané sadurungé déwéké njawabi tangané ngangkat gelas téh poci isi inungan. Sauwisé kuwé dicecep rong cecepan. Mas Jon nyuled sigarét. Kaya biasané Kapér ndudut rokok saeler dékéné Mas Jon. Batir-batiré ilon-ilon ndudut saeleran.
“Critané kaya kiyé….” Mas Jon molai crita. Waktu samana salah siji Profésor lagi nganakna percobaan ngarep para mahasiswané.
“Curut lanang dilebokna nang kotak. Nang kotak kuwé ana curut wadon karo roti. Nyatané curut lanangé ora marani maring curut wadon, tapiné rotiné sing dipangan.”
“Bisané ora ngoyok curut wadoné ya Jon?” takoné Kapér.
“Curut goblog!” timpal Darto.
“Songong!” Sidul nambah omongan.
Mas Jon nerusna crita sang Profésor nang dina keloro. Kaya sing uwis-uwis, curut lanangé dilebokna nang kotak. Isiné roti karo iwak goréng. Curut lanangé mlayu marani iwak goréng ora urusan curut wadoné. Dina ketelu, roti diganti kacang langsung ditubruk. Curut lanangé bener-bener ora butuh curut wadon.
“Ajib ah! Curut compong. Curut lanangé ndéan kuming, ya Jon?” ujaré Darto.
Mas Jon beléh nanggapi omongané Darto. Déwéké terus crita.
“Dina ketelu, curuté lanangé kaya biasa ora peduli maring curut wadon, malah nyaploké panganan. Dadi Sodara-sodara para mahasiwa, saka percobaan kiyé bisa dijukut kesimpulan; adong daya tarik panganan ngalahna daya tarik wanita!” omongé Mas Jon nirukna omongan sang Profésor.
Ning waktu samana, jaré Mas Jon, déwéké mikir jero lan mujar omongan maring Profésoré.
“Enyong usul Profésoré!” omongé Mas Jon.
“Énté usul apa maring Profésoré, Jon?” takoné Darto.
“Enyong usul supaya curut wadoné diganti karo curut wadon liyané.”
“Trus Profésoré nurut?” Sidul nambahi omongan.
“Maring enyong Profésoré takon: “Maksudé kowen kepimén? Bisané kon ngganti curut liya?” Kuwé takoné sang Profésoré enyong!”
“Trus?” Kapér mujar pitakonan.
“Nyong jawab, sapangerti curut wadon anyar sing mengkoné dilebokna nang kotak percobaan, bojoné curut lanangé! Krungu omongané enyong, déwéké langsung ndelak: “Kowen lulus ning mata kuliah kiyé lan ora perlu mélu ujian maning!” Kuwé critané enyong bisa lulus S2!” omongé Mas Jon.
Jakwir-jakwiré langsung nyekakak.
“Bisané enyong lulus, alesané apa?”
“Iya Jon. Bisané?” takoné Sidul.
“Alesané, Saben-saben Profésoré balik ngumah, tinujuné méja panganan, ora maring bojoné. Kuwé sing ndadékna bojoné mlulu uring-uringan.”
Jakwir-jakwiré nyekakak.
“Artiné, jalaran bojoné ora pernah ‘disandung’, akhiré culag melulu ya Jon?” senggak omongé Kapér.
“Yaul Pér!” jawabé Mas Jon.
Jakwir-jakwiré nyekakak saporété. Paham apa sing diomongna Mas Jon. Sing arané bebojoan kuwé ora kur dipakani karo disandangi gél, tapiné butuh ‘disandung’ ében ora kaya curut compong! (*)
—–
Lanang Setiawan, penerima hadiah Sastra “Rancagé 2011” uga novelis.
Discussion about this post