OLIH rong bengi Kapér absén ora maring Pos Ronda. Ajibé maning, déwéké kur ndekem nang umah baé. Jakwir-jakwiré WA ora dibales. Rong dina mégin conténg siji.
Diparani Darto karo Sidul, jaré waladé, Papah ora bisa diganggu gugat! Kuwé jaré waladé nirokna omongé Kapér. Sidul karo Darto ngrungoknané kayong enek. Dayiké madal ngundangé “Papah”. Crek!
Ngrasakna polahé Kapér, wong loro waduké kaku. Bener-bener nyetili por!
Crita nang nduwur kuwé, nalika rong dina kepungkur Kapér absen maring Pos Ronda. Embuh, nalika samana Kapér jawané lagi nglakoni apa? Darto karo Sidul ora paham. Apa maning Mas Jon.
Bengi kiyé, critané wong telu runtang-runtung teka nang Pos Ronda. Kuwé baé, jaré Kapér waktuné dibatesi. Jam 10 bengi kudu wis nang umah. Biasané, angger durung jam 12 ora gelem balik. Kadang kala kosih jam 12 punjul tembé menyat saka Pos Ronda. Saiki malah waktuné dibatesi. Dongé ana apa?
“Rong bengi ora méné ana apa, Pér?” Dengarén nemen Mas Jon miwiti mbuka omongan.
“Nyong mrinding Jon.”
Sidul karo Darto krungu jawabané Kapér, ndomblong.
“Mrinding kepimén?” Sidul ndisiti Mas Jon pan balik takon.
“Nang rainé enyong ésih kebayang-bayang. Ih…” Kapér gawé penasaran jakwir-jakwir.
“Énté crita aja mubeng-mubeng Pér. Tes, tes, tes, tes… cepet pragat. Énté jan-jané kenangapa sih?” omongé Darto.
Ana samenitan punjul Kapér meneng. Rainé nrawang adoh. Sauwisé kuwé, déwéké mbabar crita. Mituruté, rong dina kepungkur déwéké balik saka Liliké sing manggon nang Desa Kepunduhan, Kecamatan Kramat nganggo pit. Lubar magrib déwéké balik. Ketépal-ketépol nggenjot pit. Barang tekan brug nang kampungé, pité kayong andeb. Nglinguk memburi laka apa-apa, mung biasa dalan ramé ndilalah waktu samana sepi nyeyet. Padahal tembé jam wolu. Kelebuné mésih soré.
Kaya momot beras rong kintal, Kapér ngenjot pit kosih ambekanané pan pedot. Dalan paling setengah kilo méter, rasané kaya nempuh limang kilo méter. Barang anjog péngkolan tinuju dalan umahé, mak gligrang! Ana wong wadon ndadak liwat nggawa bayi pas ngarepé. Sekal kuwé, Kapér ndangdap. Pit sing dikenjot andebé porét, ndadak banteré saporét-porét. Énténg kléyang!
“Sing nggo éram, wong wadoné mlaku anteng. Akhiré pité tak nggesrak pinggir sawah,” critané Kapér.
“Kowen nggesrak, wong wadoné maring ngendi?” takoné Sidul.
“Nah, kuwé Dul! Sing gawé nyong mrinding. Gitoké mrekitik. Lan ajibé, bengi kuwé laka wong babar blas. Sing gawé nyong éram maning, wong wadon sing nggawa bayi, totok-totok lawang maring umah sebelah. Nyong nyekséni déwéké totok-totok lawang karo cangkemé mujar: kalung emasé nyong endi? Kalung emasé nyong endi? Jelas-jelas kupingé nyong krungu suwara kuwé. Ora suwé déwéké nglius.”
“Kuwé bangsa alus Pér?” Mas Jon mujar omongan.
“Asli Jon, wongé genah. Dudu sétan dudu bangsa alus.”
“Toli apa?” takoné Darto.
“Sing jelas, ésuké nyong nekani umahé Yu Darni, uwong sing umahé ditekani wong wadon misterius kuwé. Maring Yu Darni, nyong mujar takon. Jawab déwéké apa? JAréné wong wadon sing nggawa bayi bengi-bengi kuwé, arané Ruinah. Lagi mbobot bocah olih pitung wulan, olih rong dina déwéké ora nana. Nah kuwé critané. Sajegé kuwé, nyong ora wani metu. Nang mata, nyong katon-katonén baé rainé….”
“Owh?” Sidul karo Darto mlongo.
“Maksudé énté ndekem rong dina nang kondong, apa?”
“Boyoké mbetut kabéh!”
“Apa hubungané boyok mbetut karo dikatoni sétan, Pér?” Sidul ngejar jawaban.
“Kakehen manjat, Dul? Wkwkwkwkw….”
Ora Mas Jon ora jakwir-jakwiré pada nyekakak kabéh. Sing dimaksud “Manjat” ora liya kakehen rabi.
“Wanyad énté!”
Bengi kuwé, polahé Kapér pancén gawé waduk jakwir-jakwiré medegel. Dasar Kapér wanyad! *(*)
—–
*Lanang Setiawan*, penerima hadiah Sastra “Rancagé” uga novelis.
Discussion about this post