KAYA biasané jakwir-jakwiré Jon Dapuk ngumpul nang Pos Ronda. Mung pengangené jakwir-jakwir kayong séjén. Rainé kedeleng ndomblong. Jon Dapuk ngrasakena bab kuwé. Jakwir-jakwiré Jon Dapuk kur pada nyeruput médang, udud, uga sibuk dolanan hapé. Kapér kaya biasané cangkemé ora ucul saka ududé bas bus bas bus baé.
“Bengi kiyé pikiran bocah telu rasané sruwang-sruwung, Jon. Ana crita apa ndelén?” Kahanan akhiré pecah. Sidul mbalang pitakonan.
“Bener Jon. Jeroané enyong kayong ngandong sintru. Mblebek kaya motor kentongan bensin,” kalimaté Kapér kadengarén kaya penggalan réntétan puisi. Tapi puisi nafasé ngelangut. Bocah kiyé angger lagi kerundung susah, sokan metu kalimat-kalimat puitis. Bocahé sakalé wanyad, tapikén adonganuk metu jiwa seniné. Waktu nang SD, Kapér pancén pinter gawé puisi. Barang gedé, uteké radan mblondo. Mahfum uripé cekak penghasilan dadi daya kepenyairané mlorod. Njungkir walik.
“Crita apa anané wis Jon. Uteké yanu butuh dijog pengetahuan,” sambungé Darto mencotot pitakonan.
Nyawang ulaté jakwir-jakwir kayong kosong mlompong, Jon Dapuk nyedot ambekan ngrasakna uteké jakwir-jakwir nandang ngelangut. Déwéké latané ngusek tegesan rokoké nang tatakan gelas.
“Nyong pan crita tapi critané mésih anah kaitané karo Tuan Halbosh. Mégin kélingan sapa Tuan Halbosh?” pitakoné Jon Dapuk maring jakwir-jakwiré.
“Mégin!” Sidul karo Kapér ndelak.
“Bos PG. Pangka kan?” seru Darto.
“Nah! Nyong pan crita misteriné Tuan Halbosh. Crita kiyé tak jakut saka buku sing judulé “Well Come Agro Tour”. Siap?”
“Siap!” wong telu ndelak.
“Alkisah….” Jon Dapuk molai nyuwara.
Kapér, Darto uga Sidul pasang kuping. Apa baé sing diceritakna Jon Dapuk musti menarik. Crita-crita sing wis dicritakna baé tetep énak. Soalé apa? Munggah muduné kalimat lan dialog-dialogé ditata temenan. Bab kuwé sing ndadékna sedep dirungokna.
Ora let suwé Jon Dapuk mbabar kisah misteri Tuan Halbosh. Mituruté Jon Dapuk, Tuan Halbosh kaya sing wis dicritakna, yakuwé Administratur PG. Pangka. Déwéké wong sing pertama mbangun PG. Pangka nang wilayah Kecamatan Pangkah, Kabupaten Tegal. Nang wilayah kono, Tuan Halbosh manggon nang umah dinasé, kondangé kasebut “Rumah Besaran”. Aran déwéké diantara tuan-tuan besar nang kono paling moncér.
Tuan Halbosh tipikal wong sing wibawané gedé, besahaja tapiné kharismatik lan duwé daya linuwih. Mung baé penguripan pribadiné sampé saiki misteri. Jaré sesepuh nang wilayah Pangkah, konon kabaré Tuan Halbosh mégin urip.
“Iiihhh lokééénnnn…. Jon? Kayong yahanu temen. Masa atusan taun mégin urip?” pitakoné Darto éram mbangkana-kana éram. Babar blas ora percaya.
“Ndéyan nglusumi To!” suwarané Kapér asal nylemong.
“Babar blas nyong ora ngandel!” timpal Sidul.
“Kasebuté baé konon kabaré. Wallahualam bi sowab!” Énténg baé Jon Dapuk numpes jawaban-jawaban jakwir-jakwiré.
“Ya wis lanjut, Jon!” omongé Darto.
Miturut Jon Dapuk, ngutip nang buku berjudul “Well Come Agro Tour”, Tuan Halbosh kuwé moniné bisa ngrubah godong dadi duwit.
“Ajiiiibbbb…. godong bisa dadi duwit?” delaké Darto. Maning-maning kagét ora ketulungan.
“Dongé ora usah kerja ya? Ngeméti godong disulap dadi duwit hahahaha….” Kapér karo nyekakak.
“Wis lanjut baé Jon. Aja ngurusi wong-wong pada compong!” omongé Sidul.
“Sikah! Compong ndasmu pokah!” sempal Darto.
“Kikikikikik…..” Kapér nyekakak.
“Lanjut Jon!” Orabada Darto ngongkon Jon Dapuk nglanjutna crita.
“Nyong pan crita singkaté baé. Soalé sejam maning olih tugas sing redaksi dikon ngliput huru-hara nang pemerintahan kéné. Masyarakat campuran mahasiswa gedéan pan démo. Mbokan kowen kabéh pan mélu, lubar kiyé mangkat.” Omongé Jon Dapuk.
“Dilanjut dingi critané. Tanggung Jon,” omongé Sidul.
Jon Dapuk molai nyritakna akhir hayaté Tuan Halbosh, sing sampé saiki dadi teka-teki masyarakat nang lingkungan PG. Pangka. Sebagian sesepuh kono mésih percaya angger Tuan Halbosh durung mati kayadéné umumé menungsa. Jaréné, déwéké kur muksa alias ngilang bareng kucing Candra Mawa kesayangané balik maring wilayah Semedo. Sawetara, bojoné, malah menjelma dadi naga. Anjog nang kéné, jakwir-jakwiré langsung medot critané Jon Dapuk.
“Waduh! Penulis sejarahé ngibulé porét ora tanggung-tanggung. Pijara ana menungsa mati njelma dadi naga?” Sidul kayong ora trima.
“Lha kuwé Dul, sing ngarang pikirané ngglambyar maring ngendi paran!” timpal Darto nyambung omongané Sidul.
“Lha… énté-énté ora pada nggatékna crita apa pimén? Crita Tuan Halbosh kan konon kabaré. Ya…. kena baé ngarang sakentrang-kentrangé. Wis Jon lanjut. Ana wong crita dipedot-pedot baé. Éling owh, Jon Dapuk pan ana tugas negara!” omongé Kapér. Dengarén bengi kiyé Kapér kayong luwih cerdas ketimbang jakwir-jakwiré.
Jon Dapuk nuruti omongané Kapér, latané nerusna critané. Jaré déwéké, saking misteriné uripé Tuan Halsbos, déwéké mégin nglindungi PG. Pangka. Malahan, bojoné sing wis dadi naga sokan ngatoni angger wayah bengi ngadepi ésuk.
“Tapi, ana versi liya, sawisé Pemerintah Hindia Belanda kéok lan Indonesia Merdéka, Tuan Halbosh balik maring negeri leluhuré lan ninggal nang kana. Nah, sapa sing pan takon sadurungé nyong mangkat liputan? Ésih ana wektu sepulah menit.” Omongé Jon Dapuk nawani maring jakwir-jakwiré.
“Kayané cukup Jon. Yanu bisa memahami, wong cerita kiyé kelebuné dongéng. Dadi sing arané dongéng, apa baé bisa ditambah-tambahi ébén sing maca tertarik!” omongé Darto.
“Dadi crita kiyé cukup saméné baé?”
“Iya Jon! Suwun.” Omongé Darto karo Sidul.
Jon Dapuk menyat pan tata-tata. Tapi barang pan mlaku, Kapér nyegah.
“Ngko disit Jon.”
“Pimén Pér?”
“Ududé saler maning….” omongé Kapér.
Jon Dapul nylonongna bungkusan rokok. Rikat Kapér ndudut saeler rokoké Jon Dapuk.
“Sikah! Raimu nggragas.” Delak Sidul karo nggeplak pundak Kapér. (@)
——-
Lanang Setiawan, Seniman dan Penulis Novel
Discussion about this post