PERNAH krungu nang salah siji wilayah Kota Tegal, wargané alergi maring jagad pewayangan? Atusan taun sajegé wilayah kono dipanggoni jalma manungsa, sapisan baé ora tau ana wargané wani nanggap wayang. Jaréné ora ilok! Nah, kepimén critané bisané nang wilayah kono, anti pati lan ora ilok nanggap wayang?
Kapér, Sidul karo Darto ngerasa éram, nalika Jon Dapuk mbabar bab sing kaya kuwé. Merga kuwé, jakwir-jakwiré Jon Dapuk dadi penasaran ora digawé-gawé!
“Kuwé nang daérah endi, Jon?” takoné Darto karo endasé ndengak kaya-kaya lagi métani wilayah endi sing antipati maring wayang.
Kaya biasané Jon Dapuk ora sag-seg njawabi pitakon jakwiré sadurungé jakwir-jakwiré pepek mbalang suara.
“Enyong tembé krungu ana wilayah ora seneng maring kesenian wayang. Pancén ana wilayah sing antipati maring wayang, Jon?” sambung omongané Kapér.
“Kayong éram ya? Musti ana apa-apané bisané wargané ora gelem nanggap wayang. Kuwé daérah endi, Jon?” Omongé Sidul negesna pitakoné Darto.
“Panggung!”
“Ha?” Ndadak cangkemé Darto mlongo.
“Ader?” Kapér nimpali.
“Kayané… iya ya? Nyong ora pernah krungu nang wilayah Kelurahan Panggung ana wong duwé gawé nanggap wayang. Sebabé pimén, Jon? Apa pernah ana kedadian sing mrekitiki?” takoné Sidul.
Jon Dapuk ngunjal ambekan. Kaya biasané déwéké sadurungé njawabi, tangané ngangkat gelas isi inungan téh poci, latané nyuled sigarét. Kaya biasané Kapér nyomot saeler rokoké Jon Dapuk sing kesanding nang adepané jakwir-jakwir.
“Tak goléti nang buku-buku soal antipatiné wong Panggung ora seneng maring wayang, laka. Maring perpustakaan kota uga laka. Jalaran penasaran, nyong mburu takon maring para sesepuh Pedukuhan Kalibuntu. Daning wong tuwa, nyong tembé dong adong nang wilayah Panggung pancéné ora kena nggo nanggap wayang. Jaréné ora ilik!” omongé Jon Dapuk.
“Bisané Jon?” Darto ngoyok jawaban.
“Miturut wong kuna kono, wilayah Panggung kelebuné daérah keputihan….”
Anjog nang kéné, Jon Dapuk kaya biasané ngandeg crita. Tujuan utamané bén jakwir-jakwiré penasaran latané mbalang pitakonan.
“Sing dimaksud keputihan apa Jon? Daning kaya penyakité wong wadon?” omongé Kapér asal njeplak. Orabada cengéngésan.
“Sikah! Énté angger nyotong sametu-metuné sih? Compong énté?” sentak Darto kayong waduké kaku ari krungu omongané Kapér sokan srang-srangan.
“Hambad baé To. Nyingkrak!” Nada omongané Sidul kayong sengak. Sing dimaksud tembung “Hambad” ora liya artiné “Jotos”. Sedengé tembung “Nyingkrak” maksudé “Kebangeten”.
“Hambad… hambad, ndasmu pokah?!” Kapér ora kalah atas suarané. Tapi orabada nyekakak.
“Wis Jon, aja ngladéni Kapér. Dasar compong! Lanjut….” ujaré Darto kayong njelu maring Kapér. Tembung “Njelu” artiné “Séwot”.
“Sing dimaksud daérah keputihan artiné wilayah suci. Tetabuhan-tetabuhan kamelan sajeroné kesenian wayang, kanggo warga Panggung pada baéné ngundang bangsa demit!”
“Kaya kuwé, Jon?” Jakwir-jakwiré Jon Dapuk ngomong serentak. Kompak.
“Yaul! Kuwé kepercayaan wong Panggung! Mugané sampé sapréné ora tau ana wong Panggung nanggap wayang!” omongé Jon Dapuk nutup cuapan. *(@)*
—-
*Lanang Setiawan*, Seniman dan Penulis Novel.
Discussion about this post