WULAN Desember sing pan teka, pusat Kota Tegal bakal katon kemerlab. Awit alun-alun ngarep Masjid Agung kosih ngarep Stasiun Sepur, disulap dadi kawasan élok gén magrong-magrong. Jaré Pemkot Tegal, ning jalur kono pan didadekna “Living land” kanggo “Smart city”. Embuh bahasa kuwé artiné apa. Sidul, Darto uga Kapér ora paham maknané. Mahlum baé jakwir-jakwiré Jon Dapuk sekolahé kur anjog SD gél. Gawé ukara kayong ora negali nemen. Wong penggedé Kota Tegal bé wong désa, ukarané réka-réka. Mbok gawé ukara sing bisa dingerténi wong bleketiran. Émangé Wong Tegal ora duwé bahasa sastra? Émangé angger ora nganggo bahasa Asing, ora modéren?
Bab kuwé sing bengi kiyé lagi digagas gonéng jakwir-jakwiré Jon Dapuk. Kaum bleketiran sing ngertiné ponggol sétan, kupat glabed, pecak témpé, bubur blohok, jajanan kontol pesok, randa kemu, orog-orog, jentik manis, sémpé léo, kosih gemblong ocar-acir kon ngartikna tembung bahasa Asing kaya kuwé, jelas angkat tangan. Uteké ora ngangkir!
“Wong saiki angger ora nganggo bahasa Asing, wedi ora dianggep wong modéren apa ya? Maksud tembung “living land” karo “smart city” kuwé artiné apa dongé?” Omongé Kapér sing pancéné sokan njungjung basa ibu saben-saben gawé Puisi Tegalan.
Kaya biasané Jon Dapuk emoh njawabi sadurungé jakwir-jakwiré pada nglémpar omongan.
“Lha kuwé! Kari nganggo bahasané déwék ora perlu réka-réka nganggo bahasa Asing, ora bisa? Tengkula nganggo bahasané wong liya kayong ora duwé jati diri babar blas!” sambung omongané Sidul.
“Dasar wanyad! Bahasané déwéké ora dijunjung malah ngadohi. Wis ndélén Jon, énté sing sekolahé duwur, coba diartikna tembung asing mau artiné apa?” ujaré Darto.
Kaya biasané, sadurungé Jon Dapuk njawabi, langsung nyecep wédang pociné. Latané njukut sigarét kanggo disuled. Kaya biasané tangané Kapér ndudut rokok saeler dékéné Jon Dapuk. Langgan lawas.
“Maksud tembung “Living land” kuwé artiné “Tanah Urip”. Gampangané, yakuwé kawasan khusus kanggo wong-wong modéren sing cuté sahahaha. Sedengé tembung “Smart city” artiné “Kota pinter”, bro?”
“Brati enyong-enyong kiyé kelebuné bodo kabéh ya, Jon?” omongé Sidul.
“Dudu kaya kuwé.”
“Sih maksudé pimén?”
“Penjelasan tembung “Smart city” kuwé artiné kota sing nggunakna teknologi informasi top markotop kanggo ningkatna sapirang-pirang informasi maring masyarakat. Kejaba kuwé kanggo ningkatkna mutu layanan pemerintah lan kesejahteraan wargané,” omongé Jon Dapuk.
“Prét lah! Angger tekad pemerintah pan nyejahterahna rakyat gén pedagang-pedagang mbleketiran sing manggon nang kawasan kono ora dibongkar! Nyatané pimén? Kabéh kios karo lapak pedagang-pedagang lémprakan diusir kabéh, dikongkon mérad! Apa kuwé sing arané béla maring rakyat?” ujug-ujug Darto ndelak.
Jon Dapuk ora bisa ngomong. Omongané Darto paribasané nyrampang punuk. Mbakjleb nang ulu ati. Kebayang ning matané Jon Dapuk sadurungé jagad dikrudug pageblug Covid-19, pedagang-pedagang nang ngarep stasiun sepur dibuldoser rata karo béntala. Para pedagang pada tetangisan, tetep baé dibongkar. Mangkané nang waktu samana pan ngadepi wulan puasa lan bada. Dongé pan ngréok rejeki malah ketiban apes para pedagangé dadi ngoloh jentik, kosih akhiré wabah Covid-19 nggempur Kota Tegal.
“Majuné zaman ora tambah ayem, malah wong-wong bleketiran mangkina kesingkir. Apa manfaaté pembangunan taman magrong-magrong angger rakyaté kur ngoloh jentik? Wong sing sugih dunya mangkina sehahaha cuté, sing mlarat cukup kon dadi penonton!” sambung omongé Sidul.
Jon Dapuk tibané meneng getem.
“Bener omongané kowen Dul. Nggo apa kota ditata magrong-magrong, angger rakyaté kur ndomblong? Coba Jon, nulis soal kiyé. Sejatiné pembangun kuwé kanggo Sapa? Kur nggo wong-wong sing cuté laka sériné, apa masyarakat sekandang bentang?” omongané Kapér sekaligus jejaluk obrolan jakwir-jakwiré didadékna brita.
“Masalah kiyé wis ana nang rencanané enyong, Pér? Delengen baé ngésuk uput-uput, britané langsung enyong!”
“Suwun Jon. Béla maning rakyat berkahé kosih anak putu!” omongé Kapér nutup obrolan. (@)
—-
Lanang Setiawan, Seniman dan Penulis Novel.
Discussion about this post