JAMAN modéren sesrawungan luwih praktis sekaligus ngempra. Kepéngin tuku panganan utawané sandangan lan liyané, kari nganggo HP ngongkon supir Gojég, ora suwé pesenané anjog umah.
Ana jakwir Ulang Taun, ora perlu teka ning acarané beléh papa. Cukup ngucapna selamat nganggo WA, bérés! Dong bakda, ya cukup ngucapna “Minal Aidin Wal Faizin” nganggoné HP. Conto liyané, pan mutus cinta maring gérélé, ya nganggo HP.
“Lha kuwé, Jon. Jamané maju, téknologiné canggih. Wong ngobrol ora kudu adep-adepan cukup nganggo HP, bisa krungu suwarané lan weruh uwongé. Hébaté bisa adoh-adohan. Siji nang Tegal, sing dijak ngobrol nang Jakarta. Ajibé por pokoké,” omongé Sidul nanggapi omongané Mas Jon sing ana nang nduwur.
“Tapi ana sing rasa-rasané kurang pas ya, Jon?” omongé Darto maring Mas Jon.
“Apa To?” takoné Mas Jon.
“Takon baé karo Kapér.”
Mas Jon langsung mandeng Kapér. Sing dipandeng rainé kayong surem. Sawangané kayong ana sing dipikir.
“Apa Pér?” Mas Jon coba takon.
Radan aras-arasen, Kapér njawabi pitakonané Mas Jon.
“Wingi nyong kas kepatén bapané. Jakwir-jakwir tak kabari brita duka nganggo HP. Jakwir-jakwir pada ngucap priatin lan duka mendalam. Tapi pas jam penguburan janazah, laka sing teka. Kur-kuré kowen, Sidul, Darto, Mas Eppy Budi Prie, karo Dhimas Riyanto remojong pada takziah. Nyong kayong sedih ngadepi jaman téknologi modéren. Sesrawungan lan gotong royongé sangsaya tipis.” Karo ngomong kaya kuwé, rainé Kapér sedih.
Pancén, winginané nalika bapané Kapér sédo, sing layad kur sedulur-seduluré, anak-anaké, uga tangga teparo. Jakwir-jakwir sing nang group WhastApp-é Kapér siji baé laka sing takziah.
Jakwir-jakwiré Kapér nang group WA, kur-kuré kirim ucapan bélasungkawa:
“Mélu berbéla sungkawa. Muga-muga almarhum Bapané diampuni dosa-dosané lan uga kelepatané. Muga-muga amal ibadahé ketampi daning Allah Azza wa Jalla. Jembar kuburané lan kahanané padang jimbrang. Kanggo kaluwarga sing kena musibah, tabah. Allahuma aamiin.”
“Mélu priyatin ya Pér? Sing sabar, ikhlas lan tabah.”
“Inna lillahi Wa inna ilahi roji’un. Jasak larané apa Pér? Mélu priyatin Pér. Muga-muga amal ibadahé ditrima Gusti Allah. Aamiin.”
Lan puluhan ucapan bélasungkawa kanggo jakasé Kapér pirang-pirang. Tapi pas jam penguburané, siji baé laka sing anjog maring umahé Kapér. Kuwé sing dimaksud jamané modérén, tapi ngempra. Kapér getun.
Jaman gemiyén sonder ana HP, pas ana kepatén, sapa baé sing krungu langsung gemrudug pada takziah. Saiki wis diméin ngerti, cukup ngucapna bélasungkawa nganggo WA tok.
Béda maning adong sing kepatén kaluargan pejabat, tembé krungu slentingan, langsung gitir nekani umah sing lagi kepatén. Apa maning agger sing kepatén bupati utawané walikota, sing layad porét kaya ana arak-arakan karnaval. Paribasané, dawané ngolér-ngolér. Sing kirim karangan bunga, saben instansi uga rékanan, brak-bruk brak-bruk!
“Jebul, menungsa kuwé ya pilih-pilih Pér? Angger sing mati pejabat, utawané kepala daérah, sing mélu maring kuburan sekandang bentang pada golét rai. Angger sing kepatén rakyat jelatah, maén bureng sakalé wis diméin ngerti!” Ujaré Sidul ngerténi apa sing ana nang pikirané Kapér.
“Sing sabar ya Pér? Gusti Allah mboten saré. Wong sing sokan pilih-pilih, mengko ana étungané déwék,” Mas Jon mbombongi.
“Iya Jon. Makili keluargan, nyong nyampékna gedé kesuwun karo kowen kabéh sing wis ikhlas takziah kosih tekan pesaréan. Muga-moga, Gusti Allah paring ganjaran.”
“Aamiin….” Semauré jakwir-jakwiré Kapér, kompak. (@)
—–
Lanang Setiawan, penerima hadiah Sastra “Rancagé” uga novélis.
Discussion about this post